انتقال این اراضی غالباً باطل یا غیرممکن است و منجر به خلع‌ید و قلع‌وقمع می‌شود. تشخیص قطعی با استعلام از منابع طبیعی، هیأت ماده 56 و تطبیق نقشه‌های کاداستری انجام می‌گیرد.
زمین‌های ملی، موات یا منابع طبیعی می‌توانند با خطرات مختلفی مواجه شوند که برای محیط زیست، جوامع محلی و توسعه پایدار چالش‌هایی ایجاد می‌کند. برخی از این خطرات عبارتند از:
1. **تخریب زیست‌محیطی**:
- فعالیت‌های انسانی مانند کشاورزی بی‌رویه، ساخت‌وساز، و استخراج منابع می‌تواند منجر به تخریب خاک، کاهش تنوع زیستی و از دست رفتن زیستگاه‌های طبیعی شود.
2. **آلودگی**:
- آلودگی ناشی از مواد شیمیایی، زباله‌ها و مواد سمی می‌تواند کیفیت آب و خاک را تحت تأثیر قرار دهد و سلامت اکوسیستم‌ها و جوامع وابسته به این زمین‌ها را به خطر بیندازد.
3. **فرسایش و تخریب خاک**:
- فرسایش ناشی از عوامل طبیعی یا فعالیت‌های نامناسب انسانی می‌تواند به کاهش حاصلخیزی خاک و از بین رفتن زمین‌های زراعی منجر شود.
4. **تعارضات اجتماعی و مالکیت**:
- اختلافات بر سر مالکیت و استفاده از زمین‌ها می‌تواند به تنش‌های اجتماعی و حتی درگیری منجر شود، به ویژه در جاهایی که حقوق سنتی و مدرن با هم تداخل دارند.
5. **تغییرات اقلیمی**:
- تغییرات اقلیمی می‌توانند اثرات مخربی بر منابع طبیعی، مانند تغییر الگوهای بارندگی، خشکسالی، و افزایش دما داشته باشند که به نوبه خود منابع آب و کشاورزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
6. **کاهش منابع آب**:
- مدیریت غیرپایدار منابع آبی و استفاده بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی می‌تواند به کاهش سطح آب و بحران‌های آبی منجر شود که هم بر محیط زیست و هم بر جوامع محلی تأثیرات منفی دارد.
7. **از دست رفتن تنوع زیستی**:
- تخریب و تبدیل زمین‌های طبیعی به زمین‌های کشاورزی یا صنعتی باعث مختل شدن اکوسیستم‌ها و از دست رفتن گونه‌های گیاهی و جانوری می‌شود.
مقابله با این خطرات نیازمند سیاست‌گذاری‌های مؤثر، مدیریت پایدار منابع، آگاهی‌بخشی و مشارکت جوامع محلی است تا بتوان به حفظ این زمین‌ها و بهره‌برداری بهینه از آنها دست
برای مشاهدهٔ ادامه، خرید کنید
دسترسی سریع و فوری
خبر
کربلا
حرم‌ها